Γενιά Του Χάους ‎– Γενιά Του Χάους (1986)

"Τώρα νιώθω 20 χρονών γέρος
Δεν μπορώ άλλο να υπομένω"

Οι "Γενιά Του Χάους" σχηματίστηκαν το 1982 στην Αθήνα.Τότε είχαν άλλο όνομα ("Αντικουλτούρα") έως ότου το άλλαξαν στο όνομα με το οποίο έγιναν γνωστοί.Έπαιζαν Live παντού και κυκλοφόρησαν μια split κασέτα με τους Αδιέξοδο το 1984.Το 1986,2 χρόνια μετά.Κυκλοφόρησαν το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ τους.Ένα αριστούργημα της μουσικής σκηνής που έτεμνε το κλασσικό πανκ με το Hardcore και το New Wawe.Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ποίηση (δεν επρόκειτο για απλούς στοίχους) του τραγουδιστή τους Θοδωρή Ηλιακόπουλου.Ποίηση που τέμνει την φιλοσοφία της πανκ μουσικής (μίσος για την εξουσία,αγανάκτηση για την κοινωνία) με την ρομαντική ποίηση "καταραμένων" ποιητών.Ίσως λίγο Λαπαθιώτης και Καρυωτάκης και σαφώς Μπωντλέρ και Άνθη του κακού υπάρχουν εκεί μέσα.Και είναι ύμνοι σαν το Κοινωνικά Υποπροϊόντα,Γενιά Του Χάους με το Hardcore punk ύφος τους και τις New Wawe μελωδίες τους που με κόλλησαν με αυτόν δίσκο και με ανάγκασαν να τον ακούσω ολόκληρο χωρίς διακοπή.Έπειτα παίρνει σειρά το "Ψυχρές Τοξίνες" με την μεγαλειώδη απαγγελία και τη φράση ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ,ΒΑΡΕΘΗΚΑ,ΑΗΔΙΑΣΑ να παρηγορεί γενιές και γενιές από την δημιουργία του και έπειτα.Το ατού του δίσκου όμως είναι και τα μελωδικά,χορωδιακά ρεφρέν,πράγμα περίεργο για μια πανκ μπάντα.Τέτοια χρησιμοποιούσαν μόνο οι μεταλ μπάντες.Άκου για παράδειγμα αγαπητέ αναγνώστη το τραγούδι "Τα Παράσημα Του Παραδείσου" και το Στίγμα που εδώ βρίσκεται σε δυο μορφές η μια σε μπαλάντα και η άλλη σε πανκ μορφή,με την τρίτη μορφή του τραγουδιού να παρουσιάζεται στην επανένωση της μπάντας το 2009.Κάντο και θα με θυμηθείς.Και υπάρχουν πολλά άσματα εκεί μέσα που θα μπορούσαν να κάνουν την διαφορά και το έκαναν,βλέπεις δεν είναι εύκολο να επιλέξεις.Όλα αυτά λοιπόν είναι ντυμένα κάτω από το καταπληκτικό Artwork του Δημήτρη Παπαϊωάννου που συνδυάζει τον εξπρεσιονισμό με την καταραμενίλα της  αισθητικής της New Wawe Μουσικής.Μια συμβουλή λοιπόν.Βρείτε το σε βινύλιο και σβέλτα!

Charged GBH - City Baby Attacked by Rats (1982)

Ξεκίνησαν το 1982 και αποτέλεσαν σύγχρονη των Discharge, Broken Bones, The Exploited,Disorder κ.α.Στο δίσκο αυτό παίζουν το είδος της πανκ μουσικής που αργότερα θα μετανομαζόταν σε Hardcore.Οι Charged GBH όπως είχε γράψει κάποιος πάνκης είναι ο ΘΑΝΑΤΟΣ της κουλτούρας.Τόσο αντι-κουλτουριάριδες που κάνουν ακόμα και τον Γιοσεμάιτι Σαμ να μοιάζει με μέλος της φιλαρμονικής του Βερολίνου μπροστά τους.Δολοφόνησαν την τεχνική...Βασικά το να συνδυαστούν ποτέ η λέξη τεχνική μαζί τους Charged GBH,είναι τόσο πιθανό όσο το να τραγουδήσει ο Γιώργος Κοινούσης παρέα με μπλακ μεταλ μπάντα ύμνους προς τον ύψιστο.Παρ'όλα αυτά όμως κατάφεραν να γράψουν τραγουδάρες.Αποδεικνύωντας μαζί με άλλους ότι δεν χρειάζεσαι να εξατμίζει τα δάκτυλα στην ταστιέρα με ταχύτητες απυθανοκομμυρίων nanosecond για να γράψει τραγουδάρες κανείς,χρειάζεται απλά έμπνευση!Και είναι αυτή η βόμβα αδρεναλίνης το "Sick Boy" που μου χαρίζει κάθε φορά που το ακούω απίστευτες ποσότητες αυτοπεποίθησης που το αποδεικνύει,τα "Time Bomb","Wardogs","Prayer of a Realist" και άλλα τόσα.Και είναι και αυτοί οι στίχοι του άλμπουμ οι οποίοι είναι πολύ καλύτεροι από του στοίχους πολλών u.k hardcore σχημάτων της εποχής,κάτι που δεν θα περίμενες από αυτούς τους συμπαθείς βλαμμένους.Μακράν ο καλύτερος δίσκος που έχουν βγάλει ποτέ οι Charged GBH.

Amebix - Arise! (1985)

Οι Amebix σχηματίστηκαν από τα αδέλφια Chris και Rob Miller και θα έμεναν στην ιστορία της ακραίας μουσικής,σαν οι δημιουργοί μια νέας μουσικής φόρμουλας που ένωνε το Anarcho-Punk (Discharge,Crass) με το Heavy Metal (Black Sabbath,Motorhead).Το νέο αυτό είδος μουσικής θα έπαιρνε την ονομασία Crust Punk λίγα χρόνια μετά την κυκλοφορία του συγκεκριμένου δίσκου.Και είναι όλος ο πλούτος τους εκεί μέσα μετουσιωμένος σε κομμάτια σαν τα "Largactyl",γραμμένο για φίλο του συγκροτήματος που υπέφερε από ψυχολογικά προβλήματα,με την οικογένεια του να έχει συμβάλλει άμεσα στην απόκτηση αυτών.Βλέπετε η λέξη "Largactyl" είναι ταυτόχρονα και το όνομα που έχει ένα αντιψυχωσικό φάρμακο.Και υπάρχουν και τραγούδια σαν το επικά "Axeman","Fear of God" (ακούστε το εισαγωγικό,δολοφονικό ντράμμινγκ).Υπάρχει και το "Arise",ένας θρίαμβος στην πυγμή και περηφάνεια ενός ανθρώπου και την θέληση του να νικήσει κάθε εμπόδιο υλικό η άυλο,ανθρώπινο και μη!Σταματάω όμως εδώ γιατί θα αναφέρω όλα τα κομμάτια.Απλά βάλτε την εισαγωγή του δίσκου που αποτελεί διασκευή στο Requiem του Gyorgy Ligeti.

Amebix μια μπάντα που όσο και αν νιώθει από τέχνη άλλο τόσο ξεφεύγει από την ανόητη κουλτούρα που διέπει τους ανθρώπους που την αποτελούν.Μαγεία σε πανκ/μεταλ εκδοχή!

ΕΝ ΠΛΩ Αlbum (1989)

Οι "Εν Πλω" κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο το 1989 σε 1001 αντίτυπα και αποτελούσε το μόνο Lp που θα κυκλοφορούσαν ποτέ.Στον δίσκο δεν αναγράφονταν μέσα τα ονόματα των μελών της μπάντας.Πράγμα που δημιούργησε ένα μυστήριο γύρω από την μπάντα.Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι τα μέλη ήταν δυο άτομα ο Ντίνος Σαδίκης και ο Δήμος Ζαμάνος.Σε αυτόν τον δίσκο οι "Εν Πλω" κατέθεσαν ένα από τα καλύτερα μουσικά δείγματα εκείνης της χρονιάς,ανεξαρτήτως δημοτικότητας,χώρας προέλευσης και ιδιώματος.Μέσα σε αυτόν τον δίσκο αξιοποίησαν τις επιρροές τους από τους "Joy Division" και τους "Savage Republic" τέμνοντας τα με την δημοτική και ρεμπέτικη μουσική και όλα αυτά σε συνδυασμό με τα ευαίσθητο και πάρα πολύ μελωδικό στυλ φωνητικών του Ντίνου Σαδίκη.Και είναι τραγούδια σαν τα "Παγωμένο και Χωρίς" κανόνα που βοήθησαν την μπάντα να ακουστεί παρά την σιωπή που την διέκρινε.Τα τραγούδια "Φίλοι" και "Χτες Βράδυ" δείχνουν την συνθετική ιδιοφυία της μπάντας που ενώνει το Πανκ με την ελληνική μουσική παράδοση,χωρίς βέβαια να τηρεί στάση δουλοπρέπειας απέναντι της.Αντίθετα την ξεσκίζουν (με την καλή έννοια) και την χρησιμοποιούν όπως εκείνοι θέλουν,χωρίς να ενδιαφέρονται για τους τυπικούς κανόνες που την χαρακτηρίζουν.Μόνο το άκουσμα στο σημείο που σταματάνε οι κιθάρες στο τραγούδι "Φίλοι",στο σημείο που μπαίνουν τα φολκ όργανα αποδεικνύει τα παραπάνω λεγόμενα μου.Μα υπάρχουν και άλλα τραγούδια μέσα,όλα τους ντυμένα με τους πεσιμιστικούς και τόσο μελαγχολικούς στοίχους της μπάντας.Μα αν είναι κάποιο που αγγίζει περισσότερο τον δημιουργό αυτού εδώ του κειμένου είναι το τραγούδι "Όνειρο" με τους τόσο μελαγχολικούς στοίχους του.Ας κλείσει λοιπόν τούτο το κείμενο με κομμάτι των στοίχων αυτού του τραγουδιού.Ένα τραγούδι τόσο ιδιαίτερο για εμένα.

"Άσε με τώρα να πιστεύω σ’ ένα όνειρο με δόσεις

Και να γυρνάω την πλάτη μου σε όσους με ρωτούνε

Πώς θα γίνω μες στη νύχτα μια σκιά"

Discharge - Why? (1981)

Οι Discharge σχηματίστηκαν το "1977" από τους Terry "Tezz" Roberts και Roy "Rainy" Wainwright.Ξεκίνησαν παίζοντας τυπικό πανκ σαν αυτό που ακουγόταν εκείνη την περίοδο στα χνάρια των sex pistlols και The clash,για να φτάσουν τον ήχο τους σε ένα διαφορετικό επίπεδο πιο σκληρό πιο ακραίο θέτοντας τους Discharge σαν προπάτορες ενός νέου μουσικού ιδιώματος του Hardcore Punk.Οι Discharge έπαιζαν πιο γρήγορα,πιο σκληρά και είχαν πιο ακραία αισθητική από κάθε συγκρότημα που ήταν ενεργό εκείνη την εποχή στην Βρετανία.Κατηγορήθηκαν μάλιστα ότι έπαιζαν θόρυβο και ότι τα κομμάτια τους δεν είχαν ίχνος μουσικότητας πάνω τους με την μπάντα να μην διαφωνεί καθόλου, - δεν παίζουμε μουσική,έλεγαν,  - παίζουμε θόρυβο.Αυτό μπορεί να φανεί στις κομματάρες της μπάντας σε αυτόν το δίσκο.Απ'το Visions of War","Does This System Work?","A Look At Tomorrow" με τα ουρλιαχτά του Cal που μοιάζουν σαν πολιτικοί λόγοι και έχουν ξεχωριστό ρόλο και δρουν σαν ένα αυτόνομο μουσικό όργανο.Και οι κομματάρες συνεχίζονται με το "Why" με την εθιστική επανάληψη της ομώνυμης λέξης στο ρεφρέν,"Maimed and Slaughtered","Mania For Conquest" με το "Ain't No Feeble Bastard" με τη θεϊκή εισαγωγή με το μπάσο.Και συνεχίζει με τα "Is This To Be?","Massacre of Innocence (Air Attack)" και λήγει με μια διαφορετική εκτέλεση του "Why?".Πραγματικά ένας υπέροχος δίσκος.

Sex Pistols - Never Mind The Bollocks, Here's The Sex Pistols (1977)

Όσο και αν αντιπαθώ κάργα αυτήν την μπάντα για την ανοησία που την έδερνε,για τους χλευασμούς απέναντι σε άλλα είδη μουσικής (αν και το Proggresive έτσι όπως είχε καταλήξει εκείνη την εποχή το ήθελε το μπινελίκι του),για τις προβοκατόρικες ανοησίες,για το γεγονός ότι το έπαιζαν αυθεντικοί και μιλούσαν για κοινωνικά προβλήματα ενώ στην πραγματικότητα ήταν πιόνι του δαιμόνιου μάνατζερ και σχεδιαστή μόδας Malcolm McLaren που τους κατεύθυνε όπως ο ίδιος ήθελε.Όσο και αν τα πιστεύω όλα αυτά, άλλο τόσο πιστεύω ότι το Never Mind The Bollocks είναι "και εγαμώ τους δισκαρέοντες" που κάθε πανκης και μη ,θα πρέπει να έχει ακούσει πριν τινάξει τα πέταλα και αποδημήσει εις τόπον χλοερόν και άγνωστον.Τραγούδια σαν τα Holidays in the Sun,"Problems","No Feelings" δεν μπορεί να τα γράψει κάθε ποκοπίκος που έπιασε κιθάρα και νομίζει ότι έπιασε τον θεό του Rock & Roll απ'τα αρχ!δια.Εξάλλου κάθε δίσκος είναι το παιδί ενός μουσικού και ο μουσικός ο πατέρας του,εσύ λοιπόν μεγάλε/η με ποιον θα βγεις ραντεβού,με τον πατέρα η με την κόρη (γιο για τα κορίτσια).Μπορώ να φανταστώ ήδη την απάντηση οπότε βάλε το άλμπουμ και ούρλιαξε μες στο σπίτι σαν μην υπάρχει αύριο.

"I am an anti-Christ 
I am an anarchist, 
Don't know what I want 

But I know how to get it. 

I wanna destroy the passerby 

'Cos I wanna be anarchy, 

No dogs body "

The Clash Album (1977)

Τι περισσότερα να πει κανείς γι'αυτό το άλμπουμ που να μην το έχει κάποιος άλλος.Η σύλληψη του άλμπουμ έγινε στο 18όροφο ενός κτηρίου σε ένα διαμέρισμα που ενοικιαζόταν από την γιαγιά του Mick Jones.Το πρώτο άλμπουμ των The Clash είναι ένα άλμπουμ που φτάνει τις Garage επιρροές των μελών του σε ένα επίπεδο που δεν είχε ακουστεί ξανά μέχρι τότε.Καθιστώντας τους προπάτορες μαζί με άλλους της Punk Rock μουσικής,που εκείνη την περίοδο έκανε το μεγάλο μπαμ στα σαλόνια της παγκόσμιας μουσικής.Και είναι τα Janie Jones,γραμμένο για μια τραγουδίστρια που είχε εμπλακεί σε σεξουαλικά σκάνδαλο με στελέχη του "BBC RADIO ONE","I'm So Bored with the USA"  με την ρεφρενάρα,το "Remote Control",το "London's Burning" με τα τρομερά Backing Vocals πίσω από το ρεφρέν,το "White Riot" που παραλίγο να τους κολλήσει την ρετσινιά των φασιστών,πράγμα τελείως άδικο μιας και η μπάντα δεν είχε σε τίποτα να κάνει με αυτά.Εξάλλου ο καθένας ερμηνεύει με τον τρόπο του οτιδήποτε θέλει.Θα φτάσω όμως να πω όλα τα κομμάτια του άλμπουμ ένα προς ένα και αυτό δεν έχει νόημα.Πρέπει να πατήσεις το Play για να καταλάβεις.Και αν δεν σε ικανοποιήσει αυτή η εκδοχή του άλμπουμ,υπάρχει η αμερικάνικη εκδοχή (U.S version) με προηγούμενα singles τους μέσα στο άλμπουμ.Περιλαμβάνει τα Clash City Rockers,(White Man) In Hammersmith Palais,Jail Guitar Doors,Complete Control,I Fought the Law αφαιρώντας όμως άλλα από την αυθεντική έκδοση.Δίσκος ποίημα για όλους τους The Clash City Rockers εκεί έξω!